hopbaca — (Sabirabad, Şahbuz) bax hopbaja. – Payız hopbaca yeməli olur (Şahbuz) Hopbaca eləməx’ (Gədəbəy) – körpə uşağı atıb tutmaq. – Gəl səni hopbaca ele:m, ay cırtdanım … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
çalxalamaq — f. 1. İçindəki mayenin hissəciklərini qarışdırmaq və ya həll etmək üçün tərpətmək, silkələmək. Dərmanı içməkdən qabaq çalxalamaq. – Mehriban gülabpuşu tələsik götürüb çalxaladı. H. Seyidbəyli. // Su ilə yaxalamaq, təmizləmək. Saleh dağ sudan… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
hoplatmaq — f. dan. Atıb tutmaq, oynatmaq. Uşağı hoplatmaq. – <Şeyx Sənan yuxuda gördüyü şeyx haqqında:> Sanki bir tifl idim. . . Qucaqlayaraq; Bir zaman öpdü, sevdi, hoplatdı. H. C … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
hövsəmək — f. Buğdanı, düyünü və s. ni zibildən ayırmaq üçün tabaq, sini və s. içərisində atıb tutmaq; hövsələmək. Buğdanı tabaqda hövsəmək … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
oynatmaq — f. 1. Uşağı əlinə alaraq, atıbtutaraq əyləndirmək, yaxud oyuncaq və başqa vasitələrlə məşğul etmək və beləliklə, özü də əylənmək. Körpəni oynatmaq. Uşaqları oynatmaq. – Vahid uşağı yanına alıb oynadır, dilə tutub yatırtmaq istəyirdi. M. C.. //… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
silkələmək — f. 1. Təkan verərək, dartaraq bu tərəfdən o tərəfə bərk tərpətmək, yerindən oynatmaq, sarsıtmaq. Gənc sərt əlilə Bayramı silkələdi. M. Hüs.. Arvad <Aydının> üstünə atılıb bərk silkələdi. H. Seyidbəyli. // Meyvələri salmaq üçün ağacı bərk… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
əl — is. 1. Qolun biləkdən dırnaqlara qədər olan hissəsi. Əli ilə tutmaq. Sağ əl. Əllərini yumaq. Əlini çiyninə qoymaq. Əli ilə sığallamaq. Əli ilə götürmək. İnsan işlərinin çoxunu əlləri ilə görür. – Tək əldən səs çıxmaz. (Ata. sözü). Əfsus ki,… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
can — is. <fars.> 1. Dini etiqada görə, ölümlə vücuddan ayrılan qeyri maddi varlıq; ruh. Hələ canı var. – Çıxmayan cana ümid var. (Məsəl). Südlə gələn canla çıxar. (Ata. sözü). Səni canan sanıram, çıx bədənimdən, ey can! F.. Kərəm deyər: Haqq… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
bərabər — 1. sif. Başqası ilə tən, bir ölçüdə, bir boyda olan. Bərabər qiymətli. Bərabər qüvvəli. Bərabər kəmiyyətli. Boyu bərabəri – özü boyda. <Mehri xanım:> Bala, axır mən anayam! Boyum bərabəri oğul yetirmişəm. Ə. H.. Bərabər etmək – 1) bax… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
vurmaq — f. 1. Əli ilə və ya əldə tutulan bir şeylə çırpmaq, zərbə endirmək. Ağacla vurmaq. Şillə vurmaq. Qamçı ilə vurmaq. Əllərinə vurmaq. – <İvan bəy:> Səsini kəs, buyuraram, başına yüz tatarı vurarlar. N. V.. Fərraşlar Məşədi Həsəni yıxıb,… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
